بررسی عملکرد کاروان ایران در بازی‌های آسیایی | عقب‌گرد در هانگژو

شهرآرانیوز، نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی برای کاروان ورزش کشورمان از نظر تعداد مدال و جایگاه، با عقب‌گردی نسبت به دوره‌های گذشته این المپیک آسیایی همراه بود و ورزشکاران ایران در پایان با قرارگرفتن در جایگاه هفتم بین کشور‌های شرکت‌کننده، بدترین عملکرد را در پنج دوره گذشته این رقابت‌ها از خود به‌جا گذاشتند. این کاروان با ۲۸۹ ورزشکار در ۳۴ رشته عازم هانگژو شد و با وجود تأکید بر کیفی‌سازی، نتوانست به آنچه می‌خواست دست پیدا کند.

کاروان ایران در این دوره بازی‌های آسیایی با ۵۴ مدال شامل سیزده طلا، ۲۱ نقره و بیست برنز پایین‌تر از چین، ژاپن، کره‌جنوبی، هند، ازبکستان و چین‌تایپه در رده هفتم ایستاد. این نتیجه درحالی رقم خورد که در چهار دوره گذشته این رقابت‌ها، ورزشکاران کشورمان در بازی‌های آسیایی ۲۰۰۶ دوحه و ۲۰۱۸ جاکارتا ششم شده بودند، بازی‌های آسیایی ۲۰۱۴ اینچئون را در رتبه پنجم به پایان رسانده بودند و در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۰ گوانگژو هم جایگاه چهارم را بین کشور‌های قاره کهن مال خود کرده بودند.

هشدار هانگژو برای ورزش کشور

سقوط جایگاه کاروان اعزامی به هانگژو نسبت به دوره گذشته بازی‌ها یک‌پله‌ای بود، اما همین نتیجه هم هشداری است برای ورزش کشورمان که در این دوره بازی‌ها و در برخی رشته‌ها در حد انتظار نبود و اگر کشتی مثل همیشه مدال‌آوری نمی‌کرد، چه بسا جایگاه پایین‌تری در جدول پیدا می‌کردیم.

نتاج کسب‌شده در نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی بیشتر از قبل نشان داد که ورزش کشورمان برای ماندن در سطح مدعیان قاره کهن نمی‌تواند فقط به ظرفیت‌های فردی و استعداد‌های گاه‌وبیگاه برخی ورزشکاران دل خوش کند و سکان‌داران مدیریت در ورزش و به‌طور خاص وزارت ورزش‌وجوانان باید تلاش کنند تا با سرمایه‌گذاری بیشتر و برنامه‌ریزی درست، مسیر توسعه ورزش قهرمانی را ریل‌گذاری کنند.

ورزش در آسیا با حرکتی شتابان رو به جلو پیش می‌رود و کشور‌های آسیایی روی ورزش سرمایه‌گذاری گسترده‌ای کرده‌اند. کشور‌هایی از جنوب آسیا، آسیای میانه و غرب آسیا که تا پیش از این در ورزش مدعی نبودند، با سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی دقیق و گسترده در این سال‌ها به سرعت برق و باد جلو رفته‌اند و در این سال‌ها به ورزش به شکل جدی پرداخته‌اند و طبیعی است با این حجم از سرمایه‌گذاری در ورزش، اکنون در آسیا و جهان حرف‌هایی برای گفتن داشته باشند.

به همین دلیل اگر در گذشته ورزش آسیا به سه کشور چین، ژاپن و کره‌جنوبی ختم می‌شد و ایران با این ابرقدرت‌های دنیای ورزش رقابت می‌کرد، حالا باید با قدرت‌های نوظهوری بجنگد که به کمک سرمایه‌گذاری کلان و برنامه‌ریزی دقیق و عملی در ورزش سری در میان سر‌ها درآورده و حرفی برای گفتن دارند.

جوان‌گرایی، نقطه مثبت کاروان ایران

با وجود نتیجه نهایی نه‌چندان دل‌چسب، یکی از نقاط روشن کارنامه ورزش کشورمان در المپیک آسیایی، حضور بیشتر استعداد‌های جوان در بین ورزشکاران اعزامی کاروان کشورمان بود. جوان‌سازی کاروان ورزش کشورمان در این دوره بازی‌های آسیایی یکی از اهداف کمیته ملی المپیک بود و با همکاری فدراسیون‌های ورزشی تلاش شد تا کاروانی به هانگژو اعزام شود که بیشتر نفراتش ورزشکاران جوانی باشند که در ابتدای مسیر قهرمانی قرار دارند و علاوه بر کیفیت لازم، در این آوردگاه مهم تجربه باارزشی برای ادامه مسیر قهرمانی خود به‌دست آورند؛ نفراتی که در سال‌های آینده بتوانند در میادین جهانی به‌ویژه المپیک برای ورزش ایران افتخارآفرینی کنند.

درحقیقت به نظر می‌رسید که کمیته المپیک کسب مدال به هر قیمتی را نمی‌خواست، بلکه با رویکردی منطقی، نگاه ویژه‌ای به پشتوانه‌سازی داشت تا ورزش ایران در این آوردگاه مهم ستاره‌های جدیدی را نیز شناسایی کند؛ اتفاقی که در کشتی، اسکیت، دوومیدانی، دوچرخه‌سواری، واترپلو، هندبال، تکواندو و... رخ داد و بیشتر نفرات اعزامی نه ستاره‌های به انتهای خط رسیده، بلکه جوانانی بودند که در ابتدای راه ورزشی و بلوغ حرفه‌ای خود قرار دارند. این سیاست اگر با سرمایه‌گذاری مناسب و توجه ویژه به ورزش قهرمانی در سال‌های آینده همراه شود، می‌تواند آینده ورزش ایران را بیمه کند و در میدان‌های مهمی مانند المپیک باعث سربلندی کشورمان شود.